Noong Mayo 28, 2024, isang matinding kontrobersya ang bumalot sa social media at mga balita matapos ang mga pahayag ni Larry Gadon na nagsasabing ang kahirapan sa Pilipinas ay isang “myth” o kathang-isip lamang. Ang mga pahayag na ito na nagmula sa isang opisyal ng gobyerno ay hindi lamang nakapanliliit, kundi napakalaking insulto sa milyun-milyong Pilipinong araw-araw na nakikipaglaban para sa kanilang kabuhayan. Sa isang panayam, sinabi ni Gadon, “Walang tunay na mahirap sa Pilipinas. Ang sinasabing kahirapan ay gawa-gawa lamang para makakuha ng simpatya at tulong mula sa gobyerno at iba pang institusyon.”
Ang ganitong klaseng pahayag ay nagdulot ng galit at pagkadismaya sa maraming sektor ng lipunan, partikular na sa mga nasa marginalized na komunidad. Ang kahirapan sa Pilipinas ay isang matagal nang problema na kinikilala ng maraming pag-aaral at istatistika. Ayon sa Philippine Statistics Authority (PSA), higit sa 20% ng populasyon ay nasa ilalim ng poverty line. Ang mga pamilyang ito ay nahihirapan sa araw-araw na pangangailangan tulad ng pagkain, edukasyon, at kalusugan.
Ang mga pahayag ni Gadon ay tila nagbubulag-bulagan sa tunay na sitwasyon ng bansa. Bukod sa pagiging insensitive, ang ganitong klaseng pahayag mula sa isang opisyal ng gobyerno ay nagpapakita ng kawalan ng malasakit at pag-unawa sa tunay na kondisyon ng mga mahihirap. Ito ay isang malinaw na halimbawa ng disconnect o pagkakahiwalay ng mga nasa kapangyarihan sa kalagayan ng mga ordinaryong mamamayan. Sa halip na magbigay ng solusyon o kahit man lamang pag-unawa sa kanilang kalagayan, ang ganitong mga pahayag ay nagiging sanhi ng mas malalim na pagkakahati-hati at kawalan ng tiwala sa gobyerno.
Ang mga pahayag na ito ni Gadon ay nagbubukas ng diskusyon tungkol sa responsibilidad ng mga opisyal ng gobyerno na maging sensitibo at makatotohanan sa kanilang mga sinasabi. Ang tunay na lider ay hindi nagbubulag-bulagan sa problema ng kanyang nasasakupan kundi nagtutulungang maghanap ng solusyon para sa ikabubuti ng lahat. Sa huli, ang mga pahayag ni Gadon ay isang paalala na ang kahirapan sa Pilipinas ay hindi isang simpleng usapin na maaaring balewalain o tawaging kathang-isip lamang. Ito ay isang seryosong isyu na nangangailangan ng tunay na malasakit, kaalaman, at aksyon mula sa mga nasa kapangyarihan. Ang pagwawalang-bahala sa problemang ito ay hindi lamang isang anyo ng kawalang-malasakit kundi isang seryosong banta sa pagkakaisa at pagsulong ng ating bansa.